We begonnen dit jaar opgewekt zoals altijd :
gevierd werd het carnaval met veel jolijt.
Maar in maart werden we overvallen :
een virus zou ons jaar vergallen.

Een dodelijk griepje zorgde voor paniek :
duizenden mensen stierven of werden ziek.
De ziekenhuizen liepen al ras vol :
het werd bittere ernst en weg was de lol.

Een lock down, alles ging zomaar dicht :
we kregen een kapje voor ons gezicht.
Blijf thuis en wil je kussen,
houdt er steeds 1 ½ meter tussen !

Met Pasen geen Alleluja den blijden toon :
de straten bleven stil en schoon.
De poaskeerls hadden de pest er in :
paashout halen had dit jaar geen zin.

Winkels, musea en horeca die moesten sluiten :
de mensen gingen gewoon niet meer naar buiten.
Het dagelijks leven speelde zich af in huis :
we zaten samen uren voor de buis.

Langzaam begon het toch te dagen :
we konden ons weer naar buiten wagen.
De mensen werden minder bang :
het toerisme in Dinkelland kwam weer op gang.

Tijdens deze pandemie was er van alles aan de hand :
maar het geheel heeft ook een goeie kant.
Waar waren we mee bezig buiten en ook binnen :
de corona-tijd was : verplicht bezinnen.

Overdenken hoe we in het leven staan :
maar ook hoe het verder zal moeten gaan.
Even in de toekomst duiken :
en steeds ons gezonde verstand gebruiken…

Augustus 2020   Rob Meijer